Zayn Malik po raz trzeci wychodzi z solowym albumem, który powinien łączyć podzielonych fanów przez ostatni krążek. Nagła zapowiedź ‘Nobody Is Listening’ – pierwszego głośnego albumu 2021 nie pozostawił we mnie nic innego jak ciekawość. Nietypowa okładka, tytuł sugerujący na coś głębszego. Album nie został doceniony przez świat, i wcale się temu nie dziwię.

Brytyjczyk, którego kariera po opuszczeniu kolegów z One Direction, miała nabrać tempa; wybrzmieć jako coś przełomowego. Z jednej strony wiele osób ucieszyło się z ‘Mind Of Mine’, aczkolwiek krążek nie szczycił się niczym wyjątkowym – ot porządne ~mroczne~ alternatywne r&b z electro-popem. Tylko, że był to 2016 rok, a hype na jego twórczość zaczął zanikać przez wydany dwa lata później ‘Icarus Falls’. Osobiście nigdy nie skończyłem tego albumu, ale z tego co udało mi się przesłuchać, nie wyciągnąłem absolutnie nic dobrego, prócz “Satisfaction” oraz dodanego później (raczej w wyniku desperacji) “Dusk Till Dawn”.

Zayn według mnie od zawsze miał dobry głos, ze wszystkich chłopaków z 1D był tuż za Harrym. I fakt, że jego umiejętności ograniczają się do wykonywania generic-sounding contemporary r&b naprawdę prosi się o pomstę do nieba. Kiedy on zrozumie, że jego dotychczasowa twórczość nie intryguje tak dużej ilości osób, na ile rzeczywiście zasługuje; chodzi mi o to, że wybranie ambitniejszych produkcji z małym naciskiem na groovy-smoothy r&b bardzo by sobie pomógł.
Zresztą nie rozumiem czego się tak wszyscy uczepili tego r&b, jak większość nawet nie robi tego porządnie, ani to dojrzałe, ani przyjemne.

Bogu dzięki! Na moment moje serce wypełniło się miłością. Zayn po raz pierwszy (i ostatni) dostarcza fenomenalny popowy utwór “Sweat”, od którego nie potrafię się oderwać. Jest groovy, jest smoothy, wokale perfekcyjnie współgrają z ciepłym dźwiękami prosto z syntezatora. Jeśli boisz się zanurkować do tego asłuchalnego albumu, to przynajmniej sięgnij po ten kawałek. Myślę, że to jeden z jego najlepszych – o ile nie najlepszych w ogóle.

Ok. Wystarczy. Nie chcę się powtarzać przez ostatnie dwie piosenki. Podsumowując krótko moje przeżycia z nowym Zaynem – jest źle. Tak naprawdę album ratuje jeden utwór, który rekompensuje mi stan beznadziei. Tydzień temu myślałem, że może coś z tego będzie, natomiast im więcej wracam – tym bardziej mam ochotę wyrzucić słuchawki przez okno.