#8. Całkiem sama i niepozbierana, czyli recenzja hitu Katy B „5 AM”

To nagranie w jakiś sposób uniknęło konfrontacji z dzisiejszym wieczorowym, nastrojowym świętem łączącym przyjemności z pozornymi nieprzyjemnościami. Chociaż? Rozkładając je na czynniki pierwsze zapewne znajdzie się maleńki element, który można byłoby nawiązać do aktualnej, zaistniałej sytuacji.  Samo przedstawienie głównej bohaterki we wnętrzu wypełnionym motywem bogatego przyjęcia oraz uwidoczniającymi się osobami, które przybierają postać maski, lub też maskującymi się już może nawiązywać. W dodatku osoby te skupiają swoją uwagę na głównej bohaterce, śledzą, wodą wzrokiem za jej nienaganną sylwetką. Co już może wydawać się Wam za niewłaściwe i także nienaturalne, czyżby mowa o jakichś pozaziemskich istotach?  A może to zwykli ludzie, którzy przyodziewają te elementy tak, aby udawać kogoś, kim nie są? Wszystko to mogłoby sprawiać wrażenie, pozostawiać posmak wszystkim tym, którzy chcieli doszukać się w tym, co dzisiaj napiszę do święta, jakie nawet w Polsce zaczyna się szerzyć z roku na rok. I właśnie w tym momencie wspomniałem, nawiązałem i chyba zakończyłem wywód, który ma tak wiele wspólnego z dniem 31 października, w szczególności wieczorem.

A może w końcu wspomniałbym coś o istocie artystki, która wykonuje tą piosenkę? Katy B to tylko artystyczna przykrywka, za tym pseudonimem kryje się Kathleen Anne Brien mająca 24 lata i wywodząca się z Wysp Brytyjskich, ściślej urodzona w Londynie. Jej muzycznymi priorytetami są R&B, dubstep oraz break step. Karierę muzyczną rozpoczęła bardzo niedawno, gdyż w 2010 roku za sprawą singla Katy On a Mission i jak dotąd z bardzo skromnymi wynikami w postaci 7 singli i co najważniejsze jednym debiutanckim albumem On a Mission, który w UK zyskał status złotej płyty. Z rodzinnych korzeni wyniosła zapewne o tyle, że nie, jako pierwsza zaczynała śpiewać – ojciec Katy David O’Brien reprezentował Niemcy na Eurowizji w roku 1976 utworem Sing Sang Song.

W mojej opinii, jaką wyrobiłem sobie przy pomocy tekstu piosenki artystka albo nie udziela się zbytnio w muzyce instrumentalnej, przez co nie należy ona do jej umiejętności komponowania, albo wręcz przeciwnie jest wirtuozką składania brzmień w całość skoro w tekście podkreśla, że ten beat jest tak chory, tak nie zdrowy to znaczy, że aż tak dobry, aby nie potrafił skłonić do zatrzymania jej stóp? Albo to wszystko, co wokół wydaje jej się być zabarwione brakiem zdrowotności, może być spowodowane innym źródłem pozornego braku stanu zdrowia – samotnością. Nie ukrywajmy, samotność toteż choroba. Być może próbuje uraczyć siebie swoją muzyką, którą tworzy dobrą, jednak przy pomocy samotności wydawać się jej może, jako że są to nic nieznaczące brzmienia, balansujące na granicy dobrego smaku i bez smaku. Jest niepozbierana i całkiem sama. Potrzebuje dla siebie antidotum, jednocześnie uspokajające i powalające z nóg. Potrzebuje miłości, kochania, czułości i świadomości nie bycia samej w tym teatrze spoglądających na nią masek, którymi na co dzień może wydawać się jej doczesność.  Niepozbierana pogubiła samą siebie i wszystkich otaczających ją przyjaciół. Dzisiaj potrzebuje rozmowy, kontaktu międzyludzkiego. A otoczona swoimi demonami, które w rzeczywistości są maskami samotności, uciskają rozum i serce zamykając osobę na świat. Kiedy przyjdzie taki czas, w końcu zjawia się taki ktoś, kto wyleczy wszystkie rany, dotykiem odejmie ból serca a wstrętne chochliki gmatwające człowieka niczym bariery międzyludzkie uchodzą za przegrane. Jest osobistym ochroniarzem, który nie pozwala, aby cokolwiek zakłóciło tą harmonię i wtargnęło na ich drogę. Zjawia się ktoś, kto uspokoi, okaże siebie na jawie jak i we śnie. Bądź co bądź być może to tylko marzenie, to tylko sen i pragnienie zerwania łańcucha samotności i wezwanie do powrotu do życia, prawdziwej rzeczywistości. Aby móc wyrwać się z tego nieskończonego widowiska ciszy i masek.

Utwór zaliczam do bardzo klimatycznych i nierozerwalnie połączonych wokalów z muzyką instrumentalną. Czuje się jakby artystka przedłużała swoim wdziękiem prezentującym na mocy swoich strun głosowych to wszystko, co po swojemu zdołała zdziałać muzyka. Delikatna i zmysłowa, wyglądająca na człowieka znajdującego się we właściwym miejscu i we właściwym czasie. Bardzo przyjemnie odbieram emanujące ciepło głosu, jakim naprawdę może pochwalić się Katy B. Okładki do najświeższego utworu doszukać się nie mogłem, dlatego zaprezentowałem Wam okładkę poprzedniego singla zatytułowanego What Love Is Made Of.

A co do swojego wywodu jakiego znowu poczyniłem mógłbym równie określić jako niepozbierany, no bo spójrzcie na tą kolejność, żeby wpierw wspominać o Halloween? 🙂

źródło okładki singla: en.wikipedia.org

OCENA całości: 9/10

recenzję napisał: BarteQ